FC Barcelona - Real Sociedad, Messi en Alves maken een hele verdediging gek

Ik kon weer eens een wedstrijd van de FC Barcelona meepikken, wat zeker de laatste tijd absoluut geen straf is.
Na de 2-0 ruststand kreeg ik een soort voorgevoel dat er iets bijzonders te gebeuren stond en ik besloot mijn camera erbij te pakken.
Hieronder het resultaat, waarbij je vanaf de aftrap gedurende een minuut geen tegenstander (Real Sociedad dit keer) de bal ziet raken en het combinatievoetbal van Barça een waardige afsluiting krijgt met een doelpunt van Messi na een driedubbele(!) een-twee met Dani Alves.

De wedstrijd eindigde, net als 2 weken geleden tegen Real Madrid, in 5-0. Oftewel nog een "Manita" (een handje) zoals ze dat hier noemen.

Proeverij Priorat wijnen - René Barbier

Het voordeel van in Barcelona wonen is dat er vele wijnzaken zijn die geregeld interessante akties hebben.

Vandaag organiseerde Vila Viniteca een open deur proeverij met de wijnen van één van de wijnmakers die het gebied Priorat eind vorige eeuw op de wijnkaart hebben gezet: René Barbier.

De (gratis) proeverij werd gehouden tegenover hun kleine winkel in een achteraf-straatje van de populaire wijk El Born, vlakbij de plek waar wij onze Wine Lovers Tour normaal gesproken afsluiten. Het grappige was dat iedereen gewoon naar binnen kon lopen om 6 wijnen te proberen die gemiddeld zo´n 40 Euro per fles kosten. Buiten (waar het met zo´n 12 graden celsius nog prima uit te houden was) en binnen was het een komen en gaan van wijnliefhebbers en van mensen die per ongeluk dachten dat ze in een bar terecht gekomen waren. De heren kwamen zo te horen veelal uit Barcelona en omgeving, het vrouwelijke publiek bleek voor driekwart uit Japanse dames te bestaan.

Achter de tafel stond René Barbier himself zijn wijnen in te schenken en het opvallende was dat hij alle geïnteresseerden enthousiast te woord stond. Toch leuk om te zien dat zo´n beroemdheid in de wijnwereld heel gewoon doet en met beide voeten op de grond staat, zoals het hoort..



Dan de wijnen. De line-up was als volgt:
Priorat
- Nelin 2009 (de enige witte wijn), winkelprijs €27,45
- Clos Mogador 2008, winkelprijs €58,90
- Manyetes 2006, winkelprijs €46,50
- Solertia 2008, winkelprijs €36,50

Montsant
- Laurona 2005, winkelprijs €20,60
- Laurona 6 Vinyes 2006, winkelprijs €34,40

De wijnen die mij het best bevielen waren de Nelin en Manyetes. Nelin veroorzaakt echt een smaakexplosie in de mond en bleef ook na het proeven van de rode wijnen (op aanraden van RB) nog overeind. Manyetes is een zeer geconcentreerde wijn die 1001 smaakimpressies oproept en bosbessen en bramen met een soort woeste grondsmaak combineert. Clos Mogador vond ik nog gesloten, wellicht was de fles niet lang genoeg open. Hij belooft veel, maar veroorzaakt op dit moment nog een samengetrokken mond vanwege de nogal harde tannines.
De beide Montsant wijnen waren sympathiek, vol van smaak, maar niet zo complex als hun Priorat-broerts. De 6 Vinyes had van deze twee mijn voorkeur, maar daar betaal je dan ook voor (behalve bij deze proeverij).

Al met al een zeer geslaagde vrijdagmiddag-aktiviteit, de aanwezigen waren duidelijk liefhebbers, en lieten de spuugbakjes keurig schoon. Zulke wijnen moet je gewoon drinken.

La Sagrada Familia, de binnenkant is af!

De bouw van de boetedoenings-tempel van de heilige familie, oftewel La Sagrada Familia in Barcelona, vordert met grote stappen.
Nadat de hele wereld via de TV heeft kunnen zien dat de Paus op 7 november 2010 deze tempel officieel heeft ingewijd tot basiliek, kan nu ook het gewone volk zoals ik een kijkje nemen in de afgeronde binnenkant, zonder dat deze voor een gedeelte afgesloten was en volstond met steigers en werklui zoals dat eerder dit jaar nog het geval was.

Als antwoord op de tijdens onze fietstours door Barcelona vaak gestelde vraag over wat de beste tijd is om deze tempel te bezoeken, zeg ik altijd dat dit ´s ochtends vroeg is op een doordeweekse dag. Vanaf 9 uur gaan de deuren open en toen ik gisteren om half 10 aankwam kon ik inderdaad meteen doorlopen naar de kassa en hoefde ik niet in dit soort rijen te staan:


Na de inmiddels verhoogde toegangsprijs betaald te hebben waarmee de bouw van de kerk wordt bekostigd kon ik naar binnen. Voor de entree betaal je nu 12 Euro, voor de audiogids (aanrader) komt daar nog eens 4 Euro bij en als je ook de torens in wilt (niet voor mensen met hoogtevrees) ben je voor 2,50 Euro extra voorzien van een derde kaartje.


Dan de binnenkant. Veel mensen die de indrukwekkende buitenkant van dit bouwwerk hebben gezien waren in het verleden teleurgesteld over de rommelige, bouwput-achtige entourage van het binnengedeelte. Dat is nu echt compleet anders, want de binnenkant vind ik betoverend, ook als je niet gelovig bent. De kolommen groeien als bomen in een bos naar boven toe en het dak wordt als het ware gevormd door hun bladeren.




De natuurlijke lichtinval is heel bijzonder en verder is het indrukwekkend hoe het koor op 15 meter hoogte aan de zijkanten van de kerk geplaatst is, waar ruimte is voor 1000 koorleden.

Verder is alles vooral ook groot, de binnenkant is 4500 vierkante meter en er kunnen 8000 mensen naar binnen om een dienst bij te wonen, al vraag ik me af hoe vaak dat gaat gebeuren. Fotograferende en betalende toeristen zijn er in ieder geval meer dan genoeg, ik ben benieuwd wat de diepgelovige Gaudi daar van gevonden zou hebben.

De buitenkant is trouwens nog lang niet af, er moet onder andere nog een torentje van 170 meter hoog geplaatst worden, de verwachting is dat we over 15 a 20 jaar ook de buitenkant helemaal af kunnen zien.

Het andere strand van Barcelona

Barcelona kent vele gezichten. Zo kun je hier o.a. terecht voor architectuur, cultuur, lekker eten en drinken, topsport, uitgaan en zonnen op het strand. Dit laatste is nog niet zo lang mogelijk. Het ruim 5 kilometer lange zandstrand van Barcelona is namelijk pas in de laatste 20 jaar aangelegd.

Steeds meer mensen weten dan ook in de zomer dit gedeelte van Barcelona te vinden. In welke Europese stad vind je nu een goed onderhouden zandstrand met hippe loungebars, strandtentjes en niet te vergeten een zonnestrand-waardig klimaat?

Maar zoals een bekende Nederlandse voetballer ooit al zei heeft elk voordeel ook zijn nadeel (of was het andersom?). De toegenomen populariteit van Barcelona zorgt er met name in juli en augustus voor dat de stranden in de buurt van het centrum vol liggen met Noord-Europeanen die na een volle dag "schroeien" er vaak uitzien alsof ze net uit een garnalencocktail zijn gekropen.

Toch kan het ook anders, op een kwartiertje rijden met de trein vanaf Plaza Catalunya vind je nog een klein vissersplaatsje waar het lijkt alsof de tijd 40 jaar heeft stilgestaan. De bootjes liggen op het strand dat weer onderaan de Kattenberg ligt, oftewel Montgat, zoals dit dorpje in het Catalaans heet.
Als je uitstapt bij de halte Montgat-Nord stap je meteen het strand op, of als de dorst al groot is stop je eerst bij het strandtentje dat je na 10 meter tegenkomt.

In het weekend is het strand goed bezet met vrijwel alleen plaatselijke bevolking. Wil je niet persé op het strand liggen, maar gewoon voor een paar Euro's een biertje en een broodje eten dan kan dat ook in het Grieks of Zuid-Spaans aandoende strandrestaurant, waar de oude mannetjes gezellig brommend de gebeurtenissen van de vorige dag aan het doornemen zijn.



Vanaf Montgat kun je trouwens de de stranden en het nieuwe W-hotel van Barcelona zien liggen. Zo dichtbij, maar voor je gevoel toch ook zo ver weg.
Als je langs het spoor weer terug naar het treinstationnetje loopt dan kom je langs een klein marktpleintje, vlakbij de vissersbootjes die op het strand liggen. Dit is de vissersmarkt waar de vissers nog elke werkdag hun vers gevangen vis aan de bevolking verkopen. Zoals het vroeger ging, en zoals het in Montgat voorlopig nog steeds gaat, net zoals 40 jaar geleden.

Een wedstrijd van de voetbalclub Barcelona

In de week dat Johan Cruijff tot erevoorzitter werd benoemd van de FC Barcelona speelde deze club nu niet bepaald één van zijn beste wedstrijden van het seizoen.
Via een socio (=clublid) die verhinderd was, kreeg ik een kaartje voor de wedstrijd Barcelona-Osasuna in de schoot geworpen, zoals gebruikelijk op het laatste moment. Twee uur voor de wedstrijd wordt gebeld: ¨Ik kan niet, wil jij in mijn plaats gaan?¨. Geen probleem natuurlijk. Nu de strijd met de aartsvijand Real Madrid een echte nek-aan-nek-race aan het worden is, is elke punt belangrijk, maar de spelers van Barcelona bleken zich in de eerste helft hier niet zo van bewust.
De beste kansen waren eigenlijk voor de tegenstander, die in de afgelopen 6 wedstrijden slechts 2 punten had behaald. In de tweede helft bleken de ¨Blaugranas¨ na de donderspeech van coach Pep Guardiola wakker geschud, al was het spel niet briljant en leek het zoals wel vaker alsof de de scheidsrechter op de loonlijst van Real Madrid staat. De ex-Ajax-speler Ibrahimovic wist het naderende onheil echter af te wenden met een doelpunt een kleine 20 minuten voor tijd.
Hieronder het doelpunt en enkele andere momenten uit de tweede helft, vastgelegd met mijn camcorder.

Onbekend Barcelona

Alhoewel het dankzij de populariteit van Barcelona steeds moeilijker wordt om ze te vinden zijn ze er nog wel; de plekjes waar nog nooit een toerist is geweest.

Steeds meer mensen die Barcelona bezoeken, willen wel iets anders zien dan de populaire plekken als La Sagrada Familia, La Rambla of de Gotische wijk. Wijken als Barceloneta en Gracia worden in toenemende mate bezocht door herhaalbezoekers die de minder toeristische kant van Barcelona willen zien.
Ondanks dat je daar als tourist minder kans hebt om landgenoten tegen het lijf te lopen is het niet zo dat dit uitgesloten is, op elk afgelegen plekje op de wereld loop je namelijk het ¨risico¨ andere Nederlanders op jouw weg te vinden en beide wijken zijn hard op weg om door toeristen cool en authentiek te worden gevonden. Het zijn ook nog eens interessante wijken, dus waarom niet.

Maar, zoals beloofd, ze zijn er nog echt wel, de bijzondere plekjes waar je geen toerist tegenkomt. Afgelopen weekend kwam ik zo´n verborgen juweeltje tegen.

Nu de sneeuw van vorige week compleet was weggesmolten en het met 16 graden en een heldere lucht lekker wandelweer was, besloot ik om een wandeling te maken vlak bij mijn huis.
Na zo´n 15 minuten lopen in de groene heuvels van Collserola kwam ik langs een aantal bouwsels die ik al vaker voorbijgelopen was en die je volgens de huidige definities als barakken zou kunnen beschouwen.
De aandrang om het terrein van deze prachtig gelegen krotten op te gaan was mij tot dat moment altijd snel vergaan bij het horen van het aanhoudende geblaf van de honden op het terrein. Dit keer besloot ik echter door te zetten, mede omdat buurtbewoners mij hadden verteld dat op dit terrein een kapel van meer dan 1000 jaar oud te vinden was.

Na het geblaf van (na wat later bleek bejaarde en heel vriendelijke) herdershonden getrotseerd te hebben bevond ik mij voor de ingang van een kleine Ermita (oftewel kapel). Al snel kwam uit het aangrensende gebouw een nog niet geheel uitgeslapen man in een combinatie van camping-smoking, pijama en badjas naar mij toe. Op mijn vraag of dit de Ermita van Sant Cebria was werd bevestigend geantwoord en werd mij de wedervraag gesteld of ik soms naar binnen wilde. Dat leek mij een goed plan.
Na tussen de vreedzaam samenlevende honden en katten gewacht te hebben kwam de ¨beheerder¨ aan met de sleutels en opende het heiligdom.

Op basis van de buitenkant verwachte ik een afbraakpand te gaan betreden, maar de binnenkant bleek in redelijk goed onderhouden staat te verkeren en er als een miniatuurkerkje uit te zien, zoals de meeste Ermita´s. De beheerder met de naam Eugeni bleek zeer sympathiek te zijn en vertelde vol enthousiasme over de geschiedenis van de Ermita de Sant Cebrià i Santa Justina, zoals de kapel officieel heet.
De eerste bewijzen van het bestaan gaan terug naar de 12e eeuw, maar men gaat ervan uit dat deze Ermita zeker al in de 11e eeuw bestond en dat hier eeuwen eerder een godshuis had gestaan.
Naast de beelden van de heiligen waar de Ermita haar naam aan dankt staat er ook een beeld van Franciscus van Assisi, die de Ermita ooit bezocht. Haar hoogtijdagen beleefde deze kapel in de 15e eeuw, toen meerdere nationale beroemdheden de kapel hebben bezocht. Nu is dat moeilijk voor te stellen, in de huidige chaotische ambiance. Het heeft echter wel zijn charme en het is weer eens wat anders dan de omgeving van de Sagrada Familia of de kathedraal van Barcelona, met hun miljoenen bezoekers per jaar.
Na afscheid genomen te hebben van Eugeni, die weigerde een kleine bijdrage voor het onderhoud van de Ermita aan te nemen, vervolgde ik mijn weg terug naar huis met weer een ervaring rijker.

Sneeuw in Barcelona - The morning after

De sneeuw laat Barcelona niet onberoerd. Nog steeds zijn alle media in de ban van de sneeuwbui van 8 maart j.l. zoals beschreven in mijn vorige bericht en in het altijd superactuele blog van Edwin Winkels.
Aan de ene kant was deze witte dag in maart een goede gelegenheid om de kandidatuur van Barcelona voor de Olympische Winterspelen van 2022 te ondersteunen, er valt hier namelijk best wel eens sneeuw, zo´n 1x in de 5 jaar. Aan de andere kant was de enorme chaos in het Catalaanse binnenland nou niet bepaald een visitekaartje van hoe met deze sneeuwval om te gaan. Afgesloten wegen, vele dorpen zonder electriciteit en de plaatselijke regering die beweert dat alles onder controle is.

In Barcelona zelf viel alles reuze mee. De metro functioneerde 24 uur en bij mij in de buurt waren er al snel verschillende gemeente-medewerkers bezig om alle omgevallen bomen (en dat waren er echt erg veel) van de wegen te halen.

Nadat de sneeuw vrijwel helemaal was weggesmolten en ik mijn auto in onbeschadigde toestand had aangetroffen zag ik dat niet iedereen evenveel geluk had gehad.

De eigenaar van deze oude Citroën AX mag zich sinds 8 maart de trotse bezitter noemen van de eerste AX Cabriolet.

De eigenaar van onderstaande splinternieuwe Honda Civic kan zijn auto ook snel naar de garage brengen voor een uitgebreide eerste onderhoudsbeurt.

Laat het lenteweer nu maar komen!

Sneeuw in Barcelona

Meestal is het ¨weer¨geen nieuws in Barcelona, maar vandaag en gisteren zeker wel.
In de 5 jaar dat ik hier woon heb ik één keer meegemaakt dat het sneeuwde in mijn wijk, en de tweede keer was gisteren.
De sneeuw begon voorzichtig te vallen in de middag met kleine vlokjes die meteen smolten op de grond, maar na verloop van tijd werden de vlokken groter en bleven ze ook liggen. Wat vervolgens gebeurde was een film waardig, auto´s die niet meer tegen de heuvel op konden en midden op de weg werden geparkeerd, de ringweg die eerst compleet vast stond met auto´s en een uur later vrijwel helemaal leeg was.

Het meest lastige hadden het echter de bomen in onze wijk. Deze zijn absoluut geen last op hun takken gewend en al helemaal geen pak sneeuw. Gisteravond liep ik even buiten, maar besloot snel weer naar binnen te gaan, want elke minuut kwam er onder flink gekraak een tak naar beneden of gingen zelfs hele bomen om.
Het resultaat was vanochtend duidelijk zichtbaar, vrijwel elke weg in de buurt was afgesloten door een omgevallen boom, het leken wel wegversperringen in oorlogstijd.











Alle nieuwsprogramma´s hebben het inmiddels over niets anders meer, sneeuw in Barcelona is altijd nieuws en zeker als het niet in januari, maar in maart valt.
Over een week zien we waarschijnlijk weer mensen aan het strand liggen bij een graadje of 18, zoals het hoort in maart.

Hardlopen in Barcelona

2010 belooft een goed jaar te worden voor hardloopminnend Barcelona.
Naast de halve marathon (dit jaar op Valentijnsdag) en de marathon op 7 maart, vindt in hartje zomer ook het Europees Kampioenschap atletiek plaats in Barcelona. Om precies te zijn vanaf 26 juli t/m 1 augustus.

Naast de stad van het goede klimaat (met een uniek kilometers lang stads-strand), van het lekkere eten en drinken en van de interessante cultuur en architectuur is Barcelona ook een sportstad. Vooral voetbal natuurlijk, vanwege de ploeg die in 2009 letterlijk alles gewonnen heeft wat er te winnen viel, maar ook omdat de gemeente sinds 20 jaar haar best doet om steeds meer sportevenementen naar de stad te halen.
In 1992 heeft Barcelona een van de beste Olympische spelen ooit georganiseerd en meer recentelijk was de stad in 2009 zowel aankomst- als vertrekplaats van Tour de France etappes.
De gemiddelde bezoeker zal Barcelona echter niet zo snel associëren met hardlopen, ondanks dat in de stad, weliswaar na enig zoeken, toch hele leuke hardlooplocaties te vinden zijn.
En dan bedoel ik niet de bekende Rambla of Ramblas van Barcelona, waar met name Amerikaanse sportievelingen hardlopen nog wel eens willen verwarren met over de hoofden lopen van het talrijke toeristische publiek dat hier elke dag zijn opwachting maakt.

Als het om locaties dichtbij het centrum gaat is de boulevard aan het strand een mooie en vlakke optie en voor degenen die Vondelpark-achtige rondjes prefereren komt het sympathieke en relaxte Parc de la Ciutadella in aanmerking.
Wat verder uit het centrum zijn er echter ook lange-afstand locaties beschikbaar met weinig hoogteverschil.


Het leukste traject bevindt zich op La Carretera de les Aigües (vrij vertaald de waterweg). Deze naam staat niet voor een rivier, maar voor een 10 kilometer lange weg, voor het overgrote gedeelte zonder asfalt en auto's, die op ca. 300 meter hoogte parallel langs Barcelona loopt. 100 jaar geleden aangelegd door het waterleidingbedrijf van Barcelona (vandaar de naam), is het een unieke gelegenheid voor hardlopers, wandelaars en fietser om zich langs de groene long van Barcelona te bewegen met vrijwel continu een fantastisch uitzicht op de stad.





Gezien de geringe aandacht die de gemeente besteedt aan een goede routebeschrijving naar dit gebied, lijkt het erop dat men dit traject geheim wil houden voor bezoekers van de stad (zoals toeristen) en wil reserveren voor de bewoners. Desondanks is het relatief simpel om dit hardlopersparadijs vanuit het centrum te bereiken.
Vanaf Plaza Catalunya neem je de regionale trein S1 of S2 van de FGC, dit station ligt ondergronds naast het metrostation van de lijnen L1 en L3. Je kunt voor de reis goedkoop gebruik maken van je "gewone" metrokaartje, bijvoorbeeld de T10 of een dagkaart. Vervolgens stap je uit bij de halte "Peu del Funicular". Een listige adder onder het gras is dat dit station eigenlijk te klein is voor de trein en dat je daarom niet in de voorste wagons moet instappen op Plaza Catalunya, anders kun je er op deze halte gewoonweg niet uit(!!)..
Op Peu del Funicular uitgestapt neem je de trappen of de lift omhoog (niet door de poortjes naar buiten gaan) om de Funicular naar Vallvidrera te nemen. Vergeet bij het betreden van de Funicular niet om op het knopje te drukken van de middelste halte, Carretera de les Aigües. Eenmaal daar uitgestapt waan je je echt in een andere wereld, waarbij alleen het geluid van, en het uitzicht op de grote stad onder je, je doen beseffen dat je echt in Barcelona bent.

Mocht je dit gebied met de fiets willen verkennen kijk dan hier, als je dichter bij het centrum wil fietsen of wandelen onder Nederlandse begeleiding kijk dan hier.

Barceloneta, tussen de gevallen ster en hotel W

Zo'n 4 maanden per jaar kun je op het zand van Barceloneta zitten zonder een plek te hoeven veroveren tussen kreeftrode Engelsen, luidruchtige Nederlanders of anderen die inmiddels ontdekt hebben dat Barcelona een echt strand heeft.

De plek waar eind 19e eeuw de enige badgelegenheid van Barcelona was, heet het strand van San Sebastian en is nu onderdeel van het kilometers lange strand dat de gemeente sinds 1992 heeft aangelegd.

De meeste inwoners en bezoekers van Barcelona zijn het erover eens dat deze nieuwe kustlijn een enorme verbetering is in vergelijking met de tijd dat dit gebied uit fabrieksterreinen en krottenwijken bestond, nog geeneens zo lang geleden.
Een uitzondering hierop zijn de oudere bewoners van wat voorheen de visserswijk was van Barcelona; Barceloneta.

Het nieuwe strand dat op steenworp afstand van hun (huur)woningen ligt heeft ervoor gezorgd dat de wijk beetje bij beetje opgekocht wordt door vermogende ondernemers en dat hun tot voor kort minieme huurprijzen flink aan het stijgen zijn. Ondanks de crisis kun je in deze wijk dan ook vele kleine makelaarskantoren vinden die appartementen te huur of te koop aanbieden.
Degene die dit al aan zag komen was de Duitse kunstenares Rebecca Horn die het, voor niet kunstkenners zoals ik, eigenaardige roestige kunstwerk "De gewonde ster" op het strand heeft mogen plaatsen in 1992, toen Barcelona in het kader van de Olympische spelen enorm schoongemaakt en gemoderniseerd is.

Deze wankelende blokkendoos heeft als tweede naam gekregen "Homage aan Barceloneta", met als diepere lading dat deze wijk het slachtoffer zou worden van de moderniseringsdrang van de gemeente.

Degenen die nog willen genieten van het "oude" Barceloneta, waar de straatjes gekenmerkt worden door de vele was die boven de straat hangt te drogen, moeten de komende jaren snel naar Barcelona komen. De definitieve genadeklap voor alles wat low-profile is, is inmiddels in vol ornaat in de buurt uitgedeeld in de vorm van het ultramoderne hotel W. Verwacht wordt dat de opening van dit hotel in oktober 2009 een stroom van nieuwe bouwactiviteiten in de buurt zal opleveren.
Dit hotel is zoals gebruikelijk door de bewoners al snel van een bijnaam voorzien, namelijk hotel Vela, oftewel het Zeilhotel in het Nederlands. Dit vanwege de vorm van het hotel, dat als een zeil of, zoals ikzelf vind, als een haaienvin uit de zee opduikt.


De nevelige sfeer van de foto's horen niet echt bij Barcelona (zo'n lucht heb je hier zo'n 10 dagen per jaar), maar passen wel bij de toekomst van de huidige bewoners van Barceloneta.
Over 10 jaar bestaat deze wijk waarschijnlijk voornamelijk uit strakke, witte appartementen.

Voor degenen die een romantisch weekend in het W-hotel overwegen heb ik alvast de prijzen voor het Valentijnsweekend bekeken. Voor de nacht van 13 op 14 februari is er al een kamer beschikbaar voor "slechts" 315 Euro. De duurste kamer voor die nacht is de "Cool Corner Suite" met Panoramic Sea view voor 1064 Euro, voor wat het waard is.