Een wedstrijd van de voetbalclub Barcelona

In de week dat Johan Cruijff tot erevoorzitter werd benoemd van de FC Barcelona speelde deze club nu niet bepaald één van zijn beste wedstrijden van het seizoen.
Via een socio (=clublid) die verhinderd was, kreeg ik een kaartje voor de wedstrijd Barcelona-Osasuna in de schoot geworpen, zoals gebruikelijk op het laatste moment. Twee uur voor de wedstrijd wordt gebeld: ¨Ik kan niet, wil jij in mijn plaats gaan?¨. Geen probleem natuurlijk. Nu de strijd met de aartsvijand Real Madrid een echte nek-aan-nek-race aan het worden is, is elke punt belangrijk, maar de spelers van Barcelona bleken zich in de eerste helft hier niet zo van bewust.
De beste kansen waren eigenlijk voor de tegenstander, die in de afgelopen 6 wedstrijden slechts 2 punten had behaald. In de tweede helft bleken de ¨Blaugranas¨ na de donderspeech van coach Pep Guardiola wakker geschud, al was het spel niet briljant en leek het zoals wel vaker alsof de de scheidsrechter op de loonlijst van Real Madrid staat. De ex-Ajax-speler Ibrahimovic wist het naderende onheil echter af te wenden met een doelpunt een kleine 20 minuten voor tijd.
Hieronder het doelpunt en enkele andere momenten uit de tweede helft, vastgelegd met mijn camcorder.

Onbekend Barcelona

Alhoewel het dankzij de populariteit van Barcelona steeds moeilijker wordt om ze te vinden zijn ze er nog wel; de plekjes waar nog nooit een toerist is geweest.

Steeds meer mensen die Barcelona bezoeken, willen wel iets anders zien dan de populaire plekken als La Sagrada Familia, La Rambla of de Gotische wijk. Wijken als Barceloneta en Gracia worden in toenemende mate bezocht door herhaalbezoekers die de minder toeristische kant van Barcelona willen zien.
Ondanks dat je daar als tourist minder kans hebt om landgenoten tegen het lijf te lopen is het niet zo dat dit uitgesloten is, op elk afgelegen plekje op de wereld loop je namelijk het ¨risico¨ andere Nederlanders op jouw weg te vinden en beide wijken zijn hard op weg om door toeristen cool en authentiek te worden gevonden. Het zijn ook nog eens interessante wijken, dus waarom niet.

Maar, zoals beloofd, ze zijn er nog echt wel, de bijzondere plekjes waar je geen toerist tegenkomt. Afgelopen weekend kwam ik zo´n verborgen juweeltje tegen.

Nu de sneeuw van vorige week compleet was weggesmolten en het met 16 graden en een heldere lucht lekker wandelweer was, besloot ik om een wandeling te maken vlak bij mijn huis.
Na zo´n 15 minuten lopen in de groene heuvels van Collserola kwam ik langs een aantal bouwsels die ik al vaker voorbijgelopen was en die je volgens de huidige definities als barakken zou kunnen beschouwen.
De aandrang om het terrein van deze prachtig gelegen krotten op te gaan was mij tot dat moment altijd snel vergaan bij het horen van het aanhoudende geblaf van de honden op het terrein. Dit keer besloot ik echter door te zetten, mede omdat buurtbewoners mij hadden verteld dat op dit terrein een kapel van meer dan 1000 jaar oud te vinden was.

Na het geblaf van (na wat later bleek bejaarde en heel vriendelijke) herdershonden getrotseerd te hebben bevond ik mij voor de ingang van een kleine Ermita (oftewel kapel). Al snel kwam uit het aangrensende gebouw een nog niet geheel uitgeslapen man in een combinatie van camping-smoking, pijama en badjas naar mij toe. Op mijn vraag of dit de Ermita van Sant Cebria was werd bevestigend geantwoord en werd mij de wedervraag gesteld of ik soms naar binnen wilde. Dat leek mij een goed plan.
Na tussen de vreedzaam samenlevende honden en katten gewacht te hebben kwam de ¨beheerder¨ aan met de sleutels en opende het heiligdom.

Op basis van de buitenkant verwachte ik een afbraakpand te gaan betreden, maar de binnenkant bleek in redelijk goed onderhouden staat te verkeren en er als een miniatuurkerkje uit te zien, zoals de meeste Ermita´s. De beheerder met de naam Eugeni bleek zeer sympathiek te zijn en vertelde vol enthousiasme over de geschiedenis van de Ermita de Sant Cebrià i Santa Justina, zoals de kapel officieel heet.
De eerste bewijzen van het bestaan gaan terug naar de 12e eeuw, maar men gaat ervan uit dat deze Ermita zeker al in de 11e eeuw bestond en dat hier eeuwen eerder een godshuis had gestaan.
Naast de beelden van de heiligen waar de Ermita haar naam aan dankt staat er ook een beeld van Franciscus van Assisi, die de Ermita ooit bezocht. Haar hoogtijdagen beleefde deze kapel in de 15e eeuw, toen meerdere nationale beroemdheden de kapel hebben bezocht. Nu is dat moeilijk voor te stellen, in de huidige chaotische ambiance. Het heeft echter wel zijn charme en het is weer eens wat anders dan de omgeving van de Sagrada Familia of de kathedraal van Barcelona, met hun miljoenen bezoekers per jaar.
Na afscheid genomen te hebben van Eugeni, die weigerde een kleine bijdrage voor het onderhoud van de Ermita aan te nemen, vervolgde ik mijn weg terug naar huis met weer een ervaring rijker.

Sneeuw in Barcelona - The morning after

De sneeuw laat Barcelona niet onberoerd. Nog steeds zijn alle media in de ban van de sneeuwbui van 8 maart j.l. zoals beschreven in mijn vorige bericht en in het altijd superactuele blog van Edwin Winkels.
Aan de ene kant was deze witte dag in maart een goede gelegenheid om de kandidatuur van Barcelona voor de Olympische Winterspelen van 2022 te ondersteunen, er valt hier namelijk best wel eens sneeuw, zo´n 1x in de 5 jaar. Aan de andere kant was de enorme chaos in het Catalaanse binnenland nou niet bepaald een visitekaartje van hoe met deze sneeuwval om te gaan. Afgesloten wegen, vele dorpen zonder electriciteit en de plaatselijke regering die beweert dat alles onder controle is.

In Barcelona zelf viel alles reuze mee. De metro functioneerde 24 uur en bij mij in de buurt waren er al snel verschillende gemeente-medewerkers bezig om alle omgevallen bomen (en dat waren er echt erg veel) van de wegen te halen.

Nadat de sneeuw vrijwel helemaal was weggesmolten en ik mijn auto in onbeschadigde toestand had aangetroffen zag ik dat niet iedereen evenveel geluk had gehad.

De eigenaar van deze oude Citroën AX mag zich sinds 8 maart de trotse bezitter noemen van de eerste AX Cabriolet.

De eigenaar van onderstaande splinternieuwe Honda Civic kan zijn auto ook snel naar de garage brengen voor een uitgebreide eerste onderhoudsbeurt.

Laat het lenteweer nu maar komen!

Sneeuw in Barcelona

Meestal is het ¨weer¨geen nieuws in Barcelona, maar vandaag en gisteren zeker wel.
In de 5 jaar dat ik hier woon heb ik één keer meegemaakt dat het sneeuwde in mijn wijk, en de tweede keer was gisteren.
De sneeuw begon voorzichtig te vallen in de middag met kleine vlokjes die meteen smolten op de grond, maar na verloop van tijd werden de vlokken groter en bleven ze ook liggen. Wat vervolgens gebeurde was een film waardig, auto´s die niet meer tegen de heuvel op konden en midden op de weg werden geparkeerd, de ringweg die eerst compleet vast stond met auto´s en een uur later vrijwel helemaal leeg was.

Het meest lastige hadden het echter de bomen in onze wijk. Deze zijn absoluut geen last op hun takken gewend en al helemaal geen pak sneeuw. Gisteravond liep ik even buiten, maar besloot snel weer naar binnen te gaan, want elke minuut kwam er onder flink gekraak een tak naar beneden of gingen zelfs hele bomen om.
Het resultaat was vanochtend duidelijk zichtbaar, vrijwel elke weg in de buurt was afgesloten door een omgevallen boom, het leken wel wegversperringen in oorlogstijd.











Alle nieuwsprogramma´s hebben het inmiddels over niets anders meer, sneeuw in Barcelona is altijd nieuws en zeker als het niet in januari, maar in maart valt.
Over een week zien we waarschijnlijk weer mensen aan het strand liggen bij een graadje of 18, zoals het hoort in maart.