Een wedstrijd van de voetbalclub Barcelona

In de week dat Johan Cruijff tot erevoorzitter werd benoemd van de FC Barcelona speelde deze club nu niet bepaald één van zijn beste wedstrijden van het seizoen.
Via een socio (=clublid) die verhinderd was, kreeg ik een kaartje voor de wedstrijd Barcelona-Osasuna in de schoot geworpen, zoals gebruikelijk op het laatste moment. Twee uur voor de wedstrijd wordt gebeld: ¨Ik kan niet, wil jij in mijn plaats gaan?¨. Geen probleem natuurlijk. Nu de strijd met de aartsvijand Real Madrid een echte nek-aan-nek-race aan het worden is, is elke punt belangrijk, maar de spelers van Barcelona bleken zich in de eerste helft hier niet zo van bewust.
De beste kansen waren eigenlijk voor de tegenstander, die in de afgelopen 6 wedstrijden slechts 2 punten had behaald. In de tweede helft bleken de ¨Blaugranas¨ na de donderspeech van coach Pep Guardiola wakker geschud, al was het spel niet briljant en leek het zoals wel vaker alsof de de scheidsrechter op de loonlijst van Real Madrid staat. De ex-Ajax-speler Ibrahimovic wist het naderende onheil echter af te wenden met een doelpunt een kleine 20 minuten voor tijd.
Hieronder het doelpunt en enkele andere momenten uit de tweede helft, vastgelegd met mijn camcorder.

Onbekend Barcelona

Alhoewel het dankzij de populariteit van Barcelona steeds moeilijker wordt om ze te vinden zijn ze er nog wel; de plekjes waar nog nooit een toerist is geweest.

Steeds meer mensen die Barcelona bezoeken, willen wel iets anders zien dan de populaire plekken als La Sagrada Familia, La Rambla of de Gotische wijk. Wijken als Barceloneta en Gracia worden in toenemende mate bezocht door herhaalbezoekers die de minder toeristische kant van Barcelona willen zien.
Ondanks dat je daar als tourist minder kans hebt om landgenoten tegen het lijf te lopen is het niet zo dat dit uitgesloten is, op elk afgelegen plekje op de wereld loop je namelijk het ¨risico¨ andere Nederlanders op jouw weg te vinden en beide wijken zijn hard op weg om door toeristen cool en authentiek te worden gevonden. Het zijn ook nog eens interessante wijken, dus waarom niet.

Maar, zoals beloofd, ze zijn er nog echt wel, de bijzondere plekjes waar je geen toerist tegenkomt. Afgelopen weekend kwam ik zo´n verborgen juweeltje tegen.

Nu de sneeuw van vorige week compleet was weggesmolten en het met 16 graden en een heldere lucht lekker wandelweer was, besloot ik om een wandeling te maken vlak bij mijn huis.
Na zo´n 15 minuten lopen in de groene heuvels van Collserola kwam ik langs een aantal bouwsels die ik al vaker voorbijgelopen was en die je volgens de huidige definities als barakken zou kunnen beschouwen.
De aandrang om het terrein van deze prachtig gelegen krotten op te gaan was mij tot dat moment altijd snel vergaan bij het horen van het aanhoudende geblaf van de honden op het terrein. Dit keer besloot ik echter door te zetten, mede omdat buurtbewoners mij hadden verteld dat op dit terrein een kapel van meer dan 1000 jaar oud te vinden was.

Na het geblaf van (na wat later bleek bejaarde en heel vriendelijke) herdershonden getrotseerd te hebben bevond ik mij voor de ingang van een kleine Ermita (oftewel kapel). Al snel kwam uit het aangrensende gebouw een nog niet geheel uitgeslapen man in een combinatie van camping-smoking, pijama en badjas naar mij toe. Op mijn vraag of dit de Ermita van Sant Cebria was werd bevestigend geantwoord en werd mij de wedervraag gesteld of ik soms naar binnen wilde. Dat leek mij een goed plan.
Na tussen de vreedzaam samenlevende honden en katten gewacht te hebben kwam de ¨beheerder¨ aan met de sleutels en opende het heiligdom.

Op basis van de buitenkant verwachte ik een afbraakpand te gaan betreden, maar de binnenkant bleek in redelijk goed onderhouden staat te verkeren en er als een miniatuurkerkje uit te zien, zoals de meeste Ermita´s. De beheerder met de naam Eugeni bleek zeer sympathiek te zijn en vertelde vol enthousiasme over de geschiedenis van de Ermita de Sant Cebrià i Santa Justina, zoals de kapel officieel heet.
De eerste bewijzen van het bestaan gaan terug naar de 12e eeuw, maar men gaat ervan uit dat deze Ermita zeker al in de 11e eeuw bestond en dat hier eeuwen eerder een godshuis had gestaan.
Naast de beelden van de heiligen waar de Ermita haar naam aan dankt staat er ook een beeld van Franciscus van Assisi, die de Ermita ooit bezocht. Haar hoogtijdagen beleefde deze kapel in de 15e eeuw, toen meerdere nationale beroemdheden de kapel hebben bezocht. Nu is dat moeilijk voor te stellen, in de huidige chaotische ambiance. Het heeft echter wel zijn charme en het is weer eens wat anders dan de omgeving van de Sagrada Familia of de kathedraal van Barcelona, met hun miljoenen bezoekers per jaar.
Na afscheid genomen te hebben van Eugeni, die weigerde een kleine bijdrage voor het onderhoud van de Ermita aan te nemen, vervolgde ik mijn weg terug naar huis met weer een ervaring rijker.

Sneeuw in Barcelona - The morning after

De sneeuw laat Barcelona niet onberoerd. Nog steeds zijn alle media in de ban van de sneeuwbui van 8 maart j.l. zoals beschreven in mijn vorige bericht en in het altijd superactuele blog van Edwin Winkels.
Aan de ene kant was deze witte dag in maart een goede gelegenheid om de kandidatuur van Barcelona voor de Olympische Winterspelen van 2022 te ondersteunen, er valt hier namelijk best wel eens sneeuw, zo´n 1x in de 5 jaar. Aan de andere kant was de enorme chaos in het Catalaanse binnenland nou niet bepaald een visitekaartje van hoe met deze sneeuwval om te gaan. Afgesloten wegen, vele dorpen zonder electriciteit en de plaatselijke regering die beweert dat alles onder controle is.

In Barcelona zelf viel alles reuze mee. De metro functioneerde 24 uur en bij mij in de buurt waren er al snel verschillende gemeente-medewerkers bezig om alle omgevallen bomen (en dat waren er echt erg veel) van de wegen te halen.

Nadat de sneeuw vrijwel helemaal was weggesmolten en ik mijn auto in onbeschadigde toestand had aangetroffen zag ik dat niet iedereen evenveel geluk had gehad.

De eigenaar van deze oude Citroën AX mag zich sinds 8 maart de trotse bezitter noemen van de eerste AX Cabriolet.

De eigenaar van onderstaande splinternieuwe Honda Civic kan zijn auto ook snel naar de garage brengen voor een uitgebreide eerste onderhoudsbeurt.

Laat het lenteweer nu maar komen!

Sneeuw in Barcelona

Meestal is het ¨weer¨geen nieuws in Barcelona, maar vandaag en gisteren zeker wel.
In de 5 jaar dat ik hier woon heb ik één keer meegemaakt dat het sneeuwde in mijn wijk, en de tweede keer was gisteren.
De sneeuw begon voorzichtig te vallen in de middag met kleine vlokjes die meteen smolten op de grond, maar na verloop van tijd werden de vlokken groter en bleven ze ook liggen. Wat vervolgens gebeurde was een film waardig, auto´s die niet meer tegen de heuvel op konden en midden op de weg werden geparkeerd, de ringweg die eerst compleet vast stond met auto´s en een uur later vrijwel helemaal leeg was.

Het meest lastige hadden het echter de bomen in onze wijk. Deze zijn absoluut geen last op hun takken gewend en al helemaal geen pak sneeuw. Gisteravond liep ik even buiten, maar besloot snel weer naar binnen te gaan, want elke minuut kwam er onder flink gekraak een tak naar beneden of gingen zelfs hele bomen om.
Het resultaat was vanochtend duidelijk zichtbaar, vrijwel elke weg in de buurt was afgesloten door een omgevallen boom, het leken wel wegversperringen in oorlogstijd.











Alle nieuwsprogramma´s hebben het inmiddels over niets anders meer, sneeuw in Barcelona is altijd nieuws en zeker als het niet in januari, maar in maart valt.
Over een week zien we waarschijnlijk weer mensen aan het strand liggen bij een graadje of 18, zoals het hoort in maart.

Hardlopen in Barcelona

2010 belooft een goed jaar te worden voor hardloopminnend Barcelona.
Naast de halve marathon (dit jaar op Valentijnsdag) en de marathon op 7 maart, vindt in hartje zomer ook het Europees Kampioenschap atletiek plaats in Barcelona. Om precies te zijn vanaf 26 juli t/m 1 augustus.

Naast de stad van het goede klimaat (met een uniek kilometers lang stads-strand), van het lekkere eten en drinken en van de interessante cultuur en architectuur is Barcelona ook een sportstad. Vooral voetbal natuurlijk, vanwege de ploeg die in 2009 letterlijk alles gewonnen heeft wat er te winnen viel, maar ook omdat de gemeente sinds 20 jaar haar best doet om steeds meer sportevenementen naar de stad te halen.
In 1992 heeft Barcelona een van de beste Olympische spelen ooit georganiseerd en meer recentelijk was de stad in 2009 zowel aankomst- als vertrekplaats van Tour de France etappes.
De gemiddelde bezoeker zal Barcelona echter niet zo snel associëren met hardlopen, ondanks dat in de stad, weliswaar na enig zoeken, toch hele leuke hardlooplocaties te vinden zijn.
En dan bedoel ik niet de bekende Rambla of Ramblas van Barcelona, waar met name Amerikaanse sportievelingen hardlopen nog wel eens willen verwarren met over de hoofden lopen van het talrijke toeristische publiek dat hier elke dag zijn opwachting maakt.

Als het om locaties dichtbij het centrum gaat is de boulevard aan het strand een mooie en vlakke optie en voor degenen die Vondelpark-achtige rondjes prefereren komt het sympathieke en relaxte Parc de la Ciutadella in aanmerking.
Wat verder uit het centrum zijn er echter ook lange-afstand locaties beschikbaar met weinig hoogteverschil.


Het leukste traject bevindt zich op La Carretera de les Aigües (vrij vertaald de waterweg). Deze naam staat niet voor een rivier, maar voor een 10 kilometer lange weg, voor het overgrote gedeelte zonder asfalt en auto's, die op ca. 300 meter hoogte parallel langs Barcelona loopt. 100 jaar geleden aangelegd door het waterleidingbedrijf van Barcelona (vandaar de naam), is het een unieke gelegenheid voor hardlopers, wandelaars en fietser om zich langs de groene long van Barcelona te bewegen met vrijwel continu een fantastisch uitzicht op de stad.





Gezien de geringe aandacht die de gemeente besteedt aan een goede routebeschrijving naar dit gebied, lijkt het erop dat men dit traject geheim wil houden voor bezoekers van de stad (zoals toeristen) en wil reserveren voor de bewoners. Desondanks is het relatief simpel om dit hardlopersparadijs vanuit het centrum te bereiken.
Vanaf Plaza Catalunya neem je de regionale trein S1 of S2 van de FGC, dit station ligt ondergronds naast het metrostation van de lijnen L1 en L3. Je kunt voor de reis goedkoop gebruik maken van je "gewone" metrokaartje, bijvoorbeeld de T10 of een dagkaart. Vervolgens stap je uit bij de halte "Peu del Funicular". Een listige adder onder het gras is dat dit station eigenlijk te klein is voor de trein en dat je daarom niet in de voorste wagons moet instappen op Plaza Catalunya, anders kun je er op deze halte gewoonweg niet uit(!!)..
Op Peu del Funicular uitgestapt neem je de trappen of de lift omhoog (niet door de poortjes naar buiten gaan) om de Funicular naar Vallvidrera te nemen. Vergeet bij het betreden van de Funicular niet om op het knopje te drukken van de middelste halte, Carretera de les Aigües. Eenmaal daar uitgestapt waan je je echt in een andere wereld, waarbij alleen het geluid van, en het uitzicht op de grote stad onder je, je doen beseffen dat je echt in Barcelona bent.

Mocht je dit gebied met de fiets willen verkennen kijk dan hier, als je dichter bij het centrum wil fietsen of wandelen onder Nederlandse begeleiding kijk dan hier.

Barceloneta, tussen de gevallen ster en hotel W

Zo'n 4 maanden per jaar kun je op het zand van Barceloneta zitten zonder een plek te hoeven veroveren tussen kreeftrode Engelsen, luidruchtige Nederlanders of anderen die inmiddels ontdekt hebben dat Barcelona een echt strand heeft.

De plek waar eind 19e eeuw de enige badgelegenheid van Barcelona was, heet het strand van San Sebastian en is nu onderdeel van het kilometers lange strand dat de gemeente sinds 1992 heeft aangelegd.

De meeste inwoners en bezoekers van Barcelona zijn het erover eens dat deze nieuwe kustlijn een enorme verbetering is in vergelijking met de tijd dat dit gebied uit fabrieksterreinen en krottenwijken bestond, nog geeneens zo lang geleden.
Een uitzondering hierop zijn de oudere bewoners van wat voorheen de visserswijk was van Barcelona; Barceloneta.

Het nieuwe strand dat op steenworp afstand van hun (huur)woningen ligt heeft ervoor gezorgd dat de wijk beetje bij beetje opgekocht wordt door vermogende ondernemers en dat hun tot voor kort minieme huurprijzen flink aan het stijgen zijn. Ondanks de crisis kun je in deze wijk dan ook vele kleine makelaarskantoren vinden die appartementen te huur of te koop aanbieden.
Degene die dit al aan zag komen was de Duitse kunstenares Rebecca Horn die het, voor niet kunstkenners zoals ik, eigenaardige roestige kunstwerk "De gewonde ster" op het strand heeft mogen plaatsen in 1992, toen Barcelona in het kader van de Olympische spelen enorm schoongemaakt en gemoderniseerd is.

Deze wankelende blokkendoos heeft als tweede naam gekregen "Homage aan Barceloneta", met als diepere lading dat deze wijk het slachtoffer zou worden van de moderniseringsdrang van de gemeente.

Degenen die nog willen genieten van het "oude" Barceloneta, waar de straatjes gekenmerkt worden door de vele was die boven de straat hangt te drogen, moeten de komende jaren snel naar Barcelona komen. De definitieve genadeklap voor alles wat low-profile is, is inmiddels in vol ornaat in de buurt uitgedeeld in de vorm van het ultramoderne hotel W. Verwacht wordt dat de opening van dit hotel in oktober 2009 een stroom van nieuwe bouwactiviteiten in de buurt zal opleveren.
Dit hotel is zoals gebruikelijk door de bewoners al snel van een bijnaam voorzien, namelijk hotel Vela, oftewel het Zeilhotel in het Nederlands. Dit vanwege de vorm van het hotel, dat als een zeil of, zoals ikzelf vind, als een haaienvin uit de zee opduikt.


De nevelige sfeer van de foto's horen niet echt bij Barcelona (zo'n lucht heb je hier zo'n 10 dagen per jaar), maar passen wel bij de toekomst van de huidige bewoners van Barceloneta.
Over 10 jaar bestaat deze wijk waarschijnlijk voornamelijk uit strakke, witte appartementen.

Voor degenen die een romantisch weekend in het W-hotel overwegen heb ik alvast de prijzen voor het Valentijnsweekend bekeken. Voor de nacht van 13 op 14 februari is er al een kamer beschikbaar voor "slechts" 315 Euro. De duurste kamer voor die nacht is de "Cool Corner Suite" met Panoramic Sea view voor 1064 Euro, voor wat het waard is.

De Sagrada Familia, komt het ooit af?

Een van de beroemdste gebouwen van Barcelona, en naar alle waarschijnlijkheid het beroemdste gebouw ter wereld dat nog steeds niet af is, is de Sagrada Familia van Gaudi. De bovenstaande afbeelding laat zien hoe het waarschijnlijk gaat worden en niet zoals het er op dit moment uitziet (zie hieronder).
Tijdens onze fietstour door Barcelona komen we hier langs, en er is nog nooit iemand geweest bij wie het gebouw geen reactie teweeg bracht. De meesten vinden het indrukwekkend en mooi, een minderheid vindt het overdreven en kitscherig en een enkeling slaakt een zucht dat het toch jammer is dat er zoveel kranen en steigers op en om het gebouw staan, ervan uitgaande dat men met een verbouwing bezig is en niet met de daadwerkelijke bouw.

Verder is het ook leuk om de reacties te horen over de 2 façades die inmiddels af zijn. De geboortefaçade, die nog door Gaudi is ontworpen en grotendeels door hemzelf is afgerond, levert de meest positieve reacties op vanwege de fantasievolle stijl en de vele details.
De meer recente passiefaçade, waarvan het sculptuurwerk op een zeer strakke wijze door de nog levende beeldhouwer Subirachs is ontworpen en gemaakt, krijgt over het algemeen minder bijval. Al is dit voor ca. eenderde van de deelnemers aan onze tours de favoriete kant.

Over de 3e façade, die tevens de hoofdingang moet worden is op dit moment veel te doen. Met deze Gloria-façade is men in 2005 begonnen, maar op dit moment is men tevens op hemelsbreed 3 meter afstand met een ander indrukwekkend bouwwerk bezig, dit maal onder de grond. De hogesnelheidslijn van Madrid naar Barcelona moet namelijk verlengd worden richting Frankrijk. In Barcelona moet deze trein via een tunnel ondergronds gaan en de route loopt precies langs de Sagrada Familia, alwaar men op dit moment met de voorbereidingen van de boor en graafwerkzaamheden bezig is.

Niet iedereen is gecharmeerd van deze aanpak omdat de vrees bestaat dat, net als recentelijk in Amsterdam en Keulen, er gebouwen scheuren zullen gaan vertonen, gaan verzakken of zelfs zullen instorten.
Dit zou natuurlijk weer een ernstige vertraging in de bouw van de Sagrada Familia betekenen die volgens de huidige plannen ergens tussen 2026 en 2035 klaar moet zijn. Een enkele pessimist heeft een mogelijke rampscenario al visueel uitgewerkt waarin het gehele bouwwerk van Gaudi ineenstort. Laten we hopen dat hij niet gelijk krijgt en dat de Sagrada Familia ooit af komt.