Turo Park, een lente-oase in Barcelona

Toeristen die voor het eerst Barcelona met de auto bezoeken en dit via de "Diagonal" doen (de straatnaam dekt exact de inhoud), weten het zich misschien nog wel te herinneren. Vanaf de snelweg word je via 4 banen de stad binnengeloodst en vervolgens word je gelanceerd op een grote rotonde waar iedereen voorrang denkt te hebben. Deze rotonde bevindt zich op het verder statige plein Francesc Macia.

Degenen die in alle verwarring per ongeluk deze rotonde driekwart rond nemen, rijden dan niet alleen één van de elite-wijken van Barcelona binnen, of zoals de Spanjaarden zeggen; de wijk waar de "pijos" wonen (spreek uit piegos), maar rijden ook na 300 meter recht tegen een charmant park aan. Echt een oase als je net van de Diagonal afkomt.

Voor degenen die fietsend of wandelend in deze hoek van Barcelona verzeild raken is dit park de perfecte tussenstop om even wat te lezen op de vele bankjes, om in het gras te liggen (zoals veel medewerkers van nabij gelegen winkels/bedrijven doen), of om wat te eten en te drinken op het terras in het midden van het park.


Als je een bank uitzoekt aan de rand van de vijver kun je meestal de schildpadden op elkaar gestapeld zien liggen zonnen.
Kies je voor een leesplek aan de andere kant van het park dan zul je vooral veel Zuid-Amerikaanse dames met opvallend blonde kinderen langs zien lopen. Vele families in deze wijk hebben nog een dienstmeisje of op zijn minst een full-time babysitter.

Al met al een goede plek om eens rustig een van de vele andere kanten van Barcelona te bekijken en in je op te nemen.

Fietsen en bellen op de Ramblas

Het overkomt waarschijnlijk iedereen wel eens; je doet zelf iets wat je bij anderen altijd afkeurt.
Zo vind ik het zelf een belachelijk gezicht (en nog gevaarlijk ook) als ik iemand al fietsend mobiel zie bellen. Wat moet je dus doen als jouw mobiel in je jaszak afgaat terwijl je aan het fietsen bent? Juist, afstappen en opnemen of doorfietsen en de telefoon laten rinkelen, precies datgene wat ik gisteren niet deed.
Al telefonerend fietste ik over de Ramblas toen mij de pas werd afgesneden door een sportieve zwarte auto, net toen ik het gesprek wilde beëindigen. Terwijl op 5 meter afstand nietsvermoedende toeristen hun zakken werden gerold werd ik door 2 politie-agenten terecht gewezen en bekeurd wegens "het besturen van een voertuig terwijl ik een mobiele telefoon aan het gebruiken was".

Mijn eerste reactie was dat er op de Ramblas wel zwaardere vergrijpen plaatsvinden dan mobiel telefoneren, maar ik moet natuurlijk niet zeuren, eigen schuld dikke bult..
Hopelijk gaat mijn boete van 45 Euro door de gemeente goed gebruikt worden.

Koninklijk bezoek

Gisterochtend, op weg van mijn huis naar de metro, stuitte ik op een zeer ongebruikelijk tafereel in onze gewoonlijk zeer rustige wijk.
Tientallen politie-agenten en streng kijkende mannen met zonnebril in pak waren druk doende met allerlei activiteiten die je doorgaans alleen in James Bond films ziet, zoals putdeksels oplichten, parkeerplaatsen afzetten en "onopvallend" op de uitkijk staan.


Ik grapte nog tegen een van mijn oudere buurtbewoners die dit alles rustig stond te bekijken dat de koning zeker langs kwam, maar hij reageerde serieus en legde mij uit dat alleen de koningin Sofia op bezoek kwam, zonder haar man.

Toen ik 's middags terugkwam was het een drukte van belang bij de metro-uitgang waar tevens de ingang is van het nieuwe ziekenhuis voor ernstig zieke ouderen, zoals Alzheimerpatiënten, en inmiddels ben ik erachter wat de reden van het hooggeëerde bezoek was. Het ziekenhuis dat al een jaar open is, werd gisteren officieel geopend door Koningin Sofia, de Spaanse minister Corbacho, burgemeester van Barcelona Jordi Hereu en zowel de huidige president van Catalonië Montilla alsook de ex-president (en tevens Alzheimer-patiënt) Pasqual Maragall.
(Bovenstaande foto is afkomstig van El Pais Digital)

Na het nemen van de foto hieronder keken de mensen van de beveiligingseenheid op het dak van het ziekenhuis even raar mijn richting uit toen ze zagen dat zijzelf vanuit de hoogte geobserveerd werden in plaats van andersom.

Casa Fuster maakt zich op voor de Oscaruitreiking

De Oscaruitreiking van 2009 wordt in Barcelona met veel meer belangstelling gevolgd dan gebruikelijk. Penélope Cruz is voor haar rol in de film Vicky Cristina Barcelona namelijk genomineerd voor een Oscar.

Dat Barcelona opvallend genoemd wordt is geen toeval. De stad vormt namelijk een ansichtkaart-achtig decor voor de film, maar dat is niet de hoofdreden van de vermelding in de titel. De gemeente van Barcelona en het bestuur van het gebied Catalonië hebben tezamen namelijk 10% van het budget van de film bekostigd en hebben daarom bij de filmmaker Woody Allen een aantal voorwaarden bedongen, waaronder niet alleen de prominente aanwezigheid van de stad in de film zelf, maar ook in de titel.
Een Oscar zou daarom ook onverwachte publicitaire opbrengsten kunnen opleveren voor deze investering van 1,5 miljoen Euro's.

Een van de plekken waar de Oscaruitreiking live gevolgd zal worden is het prachtige Casa Fuster in de wijk Gracia. Dit indrukwekkende pand is 100 jaar geleden ontworpen door de modernistische toparchitect Domenech i Muntaner (tevens verantwoordelijk voor de meesterwerken Hospital de Sant Pau en Palau de la Música Catalana). Hij deed dit in opdracht voor de aristocraat Fuster die zijn echtgenote het meest spectaculaire gebouw van Barcelona wilde schenken.

Men organiseert een eerbetoon aan Woody Allen, die bij zijn bezoeken aan Barcelona hier al een aantal keren heeft opgetreden als jazz-klarinettist en een gewaardeerde bezoeker is aan dit gebouw dat inmiddels een 5-sterren hotel herbergt.

Mocht Penélope Cruz dan ook uiteindelijk haar felbegeerde Oscar winnen voor beste vrouwelijke bijrol, dan zullen ongetwijfeld in Casa Fuster en op andere plekken in Barcelona vele Champagne of Cava-flessen geopend worden.

Wijnproeverij Penedes

Deze week werd in Barcelona een open dag georganiseerd waar een zevental wijnproducenten uit het Spaanse wijngebied Penedes hun wijnen voor 2009 presenteerden.

Aanwezig waren de volgende bodega's:
- Albet i Noya met de wijnen "Syrah Col-lecio 2006", "Reserva Marti 2004" en "Finca la Milana 2005"
- Alemany I Corrio met de wijnen "Pas Curtei 2006" en "Sot Lefriec 2004"
- Augustus met de wijnen "Cabernet Franc 2006", "Chardonnay 2007" en "Syrah-Merlot 2007"
- Gramona met de wijnen "Rosat Primeur 2008", "Mas Escorpi 2008", "Gessami 2008", "Xarel-lo 2004" en "Vi de gel Gewurztraminer 2007"
- Can Feixes met de wijnen "Blanc Seleccio 2007", "Chardonnay 2005", "Negre 2005" en "Reserva Especial 2000"
- Gran Caus met de wijnen "Negre 2002", "Vinya la Calma 2005" en "Xarel-lo Pairal 2005"
- Pardas met de wijnen "Negre Franc 2006", "Xarel-lo 2007" en "Aspriu 2005"

Penedes staat vooral bekend als gebied waar enorme hoeveelheden Cava geproduceerd worden. De laatste jaren zijn er echter steeds meer bodega's die proberen kwalitatief hoogwaardige stille wijnen te produceren. Wat mij opvalt is dat van de 3 inheemse druivenrassen die normaal voor Cava gebruikt worden, de Xarel-lo steeds vaker op eigen kracht in de fles verschijnt, en zelfs een paar keer met wat hout-lagering. De Xarel-lo's van de proeverij vond ik prima te drinken, sympathiek, maar niet super.

Het gemiddelde niveau van de wijnen op de open dag vond ik goed, al zijn het naar mijn mening geen absolute toppers (1 of 2 uitzonderingen daargelaten). Bij een groot aantal rode wijnen had ik ook de indruk dat ze nu nog wat jong zijn, of dat ze een wat langere tijd in de karaf hadden mogen blijven. Dit was vooral het geval bij de wijnen van Pardas. Over het algemeen was ik het meest onder de indruk van de (biologische) wijnmaker Albet i Noya, terwijl Alemany i Corrio de meest aparte wijnen had.

Ik heb niet alle wijnen kunnen proeven, maar gebaseerd op degenen die ik heb geproefd is dit mijn persoonlijke top 5:
1. Albet i Noya, Finca La Milana 2005
2. Alemany i Corrio, Sot Lefriec 2004
3. Albet i Noya, Syrah Col-lecio 2006
4. Albet i Noya, Reserva Marti 2004
5. Gramona Mas Escorpi 2008

Bijzonderheden:
- de Gran Caus Vinya La Calma (Chenin Blanc!) vond ik een aangename wijn met een lange afdronk, waar de zuren wat mij betreft echter te prominent aanwezig waren. Om mij heen hoorde ik echter uitsluitend lyrische commentaren, dus mijn smaak/mening kwam duidelijk niet overheen met die van de overige aanwezigen wat deze wijn betreft.
- De Pas Curtei 2006 had een geur die nog het meest weg had van... bloemkool.
- De Gramona Vi de gel Gewurztraminer is een heerlijke dessertwijn (Eiswein) die ik als enige dessertwijn uit mijn top-5 heb gelaten maar er eigenlijk in had moeten staan.

Te koop: Gaudi Huis

De eerste keer dat ik Casa Vicens opmerkte liep ik er toevallig langs. "Wat een bizar gebouw, zeker door iemand bedacht die Gaudi wilde imiteren" dacht ik, niet wetende dat het hier om een van de eerste gebouwen ging die door de toen nog jonge Gaudi ontworpen is.
Het oorspronkelijke gebouw is door verbouwingen flink veranderd, maar het is en blijft een Gaudi-huis dat bovendien sinds 2005 op de Unesco werelderfgoed-lijst staat.

In 2007 verschenen de eerste berichten dat dit huis door de huidige eigenaren te koop is gezet. Volgens goed Catalaans gebruik werden deze geruchten door verschillende familie-leden zowel bevestigd als ontkend. Dezelfde berichten melden dat het verkoopbedrag zo rond de 35 miljoen Euro moest liggen. Aangezien de huizenprijzen de afgelopen tijd nogal gedaald zijn valt er voor de welgestelde geïnteresseerden misschien wel wat van deze prijs af te halen.

Voor gewone stervelingen is het huis niet van binnen te bezichtigen, tenzij men zich als potentiële koper aanmeldt. Hierbij een paar foto's van de buitenkant.



Naast mijn eigen foto's is er een speciale website (www.casavicens.es) waarop dit stukje onroerend goed te koop wordt aangeboden, voor degene die zijn geld wil laten rollen.

Raar weer in Barcelona

Januari lijkt de maand van de extremen te worden dit jaar. Na de sneeuw van 3 weken geleden was het afgelopen vrijdag opeens 21 graden en liep ik in mijn t-shirt door het centrum.
Een dag later kreeg Barcelona echter bezoek van een heuse storm. Geen regen en wolken dit keer, maar windstoten van ruim 120 km per uur onder een strakke blauwe lucht.
Dat een dergelijke harde wind niet gebruikelijk is bleek wel uit het grote aantal bomen dat het loodje heeft gelegd.
Bij mij om de hoek trof ik de volgende omgevallen boom aan:

En iets verderop in Collserola bleken de wandelpaden geblokkeerd te zijn door nog meer bomen die het natuurgeweld niet heelhuids hadden doorstaan.


Gelukkig bleef de stroom het zonder onderbrekingen doen, iets dat in dorpen net buiten Barcelona niet het geval is. Daar zit men al een paar dagen zonder stroom, ben benieuwd of dit in oktober een geboortegolf oplevert.