Hardlopen in Barcelona

2010 belooft een goed jaar te worden voor hardloopminnend Barcelona.
Naast de halve marathon (dit jaar op Valentijnsdag) en de marathon op 7 maart, vindt in hartje zomer ook het Europees Kampioenschap atletiek plaats in Barcelona. Om precies te zijn vanaf 26 juli t/m 1 augustus.

Naast de stad van het goede klimaat (met een uniek kilometers lang stads-strand), van het lekkere eten en drinken en van de interessante cultuur en architectuur is Barcelona ook een sportstad. Vooral voetbal natuurlijk, vanwege de ploeg die in 2009 letterlijk alles gewonnen heeft wat er te winnen viel, maar ook omdat de gemeente sinds 20 jaar haar best doet om steeds meer sportevenementen naar de stad te halen.
In 1992 heeft Barcelona een van de beste Olympische spelen ooit georganiseerd en meer recentelijk was de stad in 2009 zowel aankomst- als vertrekplaats van Tour de France etappes.
De gemiddelde bezoeker zal Barcelona echter niet zo snel associëren met hardlopen, ondanks dat in de stad, weliswaar na enig zoeken, toch hele leuke hardlooplocaties te vinden zijn.
En dan bedoel ik niet de bekende Rambla of Ramblas van Barcelona, waar met name Amerikaanse sportievelingen hardlopen nog wel eens willen verwarren met over de hoofden lopen van het talrijke toeristische publiek dat hier elke dag zijn opwachting maakt.

Als het om locaties dichtbij het centrum gaat is de boulevard aan het strand een mooie en vlakke optie en voor degenen die Vondelpark-achtige rondjes prefereren komt het sympathieke en relaxte Parc de la Ciutadella in aanmerking.
Wat verder uit het centrum zijn er echter ook lange-afstand locaties beschikbaar met weinig hoogteverschil.


Het leukste traject bevindt zich op La Carretera de les Aigües (vrij vertaald de waterweg). Deze naam staat niet voor een rivier, maar voor een 10 kilometer lange weg, voor het overgrote gedeelte zonder asfalt en auto's, die op ca. 300 meter hoogte parallel langs Barcelona loopt. 100 jaar geleden aangelegd door het waterleidingbedrijf van Barcelona (vandaar de naam), is het een unieke gelegenheid voor hardlopers, wandelaars en fietser om zich langs de groene long van Barcelona te bewegen met vrijwel continu een fantastisch uitzicht op de stad.





Gezien de geringe aandacht die de gemeente besteedt aan een goede routebeschrijving naar dit gebied, lijkt het erop dat men dit traject geheim wil houden voor bezoekers van de stad (zoals toeristen) en wil reserveren voor de bewoners. Desondanks is het relatief simpel om dit hardlopersparadijs vanuit het centrum te bereiken.
Vanaf Plaza Catalunya neem je de regionale trein S1 of S2 van de FGC, dit station ligt ondergronds naast het metrostation van de lijnen L1 en L3. Je kunt voor de reis goedkoop gebruik maken van je "gewone" metrokaartje, bijvoorbeeld de T10 of een dagkaart. Vervolgens stap je uit bij de halte "Peu del Funicular". Een listige adder onder het gras is dat dit station eigenlijk te klein is voor de trein en dat je daarom niet in de voorste wagons moet instappen op Plaza Catalunya, anders kun je er op deze halte gewoonweg niet uit(!!)..
Op Peu del Funicular uitgestapt neem je de trappen of de lift omhoog (niet door de poortjes naar buiten gaan) om de Funicular naar Vallvidrera te nemen. Vergeet bij het betreden van de Funicular niet om op het knopje te drukken van de middelste halte, Carretera de les Aigües. Eenmaal daar uitgestapt waan je je echt in een andere wereld, waarbij alleen het geluid van, en het uitzicht op de grote stad onder je, je doen beseffen dat je echt in Barcelona bent.

Mocht je dit gebied met de fiets willen verkennen kijk dan hier, als je dichter bij het centrum wil fietsen of wandelen onder Nederlandse begeleiding kijk dan hier.

Barceloneta, tussen de gevallen ster en hotel W

Zo'n 4 maanden per jaar kun je op het zand van Barceloneta zitten zonder een plek te hoeven veroveren tussen kreeftrode Engelsen, luidruchtige Nederlanders of anderen die inmiddels ontdekt hebben dat Barcelona een echt strand heeft.

De plek waar eind 19e eeuw de enige badgelegenheid van Barcelona was, heet het strand van San Sebastian en is nu onderdeel van het kilometers lange strand dat de gemeente sinds 1992 heeft aangelegd.

De meeste inwoners en bezoekers van Barcelona zijn het erover eens dat deze nieuwe kustlijn een enorme verbetering is in vergelijking met de tijd dat dit gebied uit fabrieksterreinen en krottenwijken bestond, nog geeneens zo lang geleden.
Een uitzondering hierop zijn de oudere bewoners van wat voorheen de visserswijk was van Barcelona; Barceloneta.

Het nieuwe strand dat op steenworp afstand van hun (huur)woningen ligt heeft ervoor gezorgd dat de wijk beetje bij beetje opgekocht wordt door vermogende ondernemers en dat hun tot voor kort minieme huurprijzen flink aan het stijgen zijn. Ondanks de crisis kun je in deze wijk dan ook vele kleine makelaarskantoren vinden die appartementen te huur of te koop aanbieden.
Degene die dit al aan zag komen was de Duitse kunstenares Rebecca Horn die het, voor niet kunstkenners zoals ik, eigenaardige roestige kunstwerk "De gewonde ster" op het strand heeft mogen plaatsen in 1992, toen Barcelona in het kader van de Olympische spelen enorm schoongemaakt en gemoderniseerd is.

Deze wankelende blokkendoos heeft als tweede naam gekregen "Homage aan Barceloneta", met als diepere lading dat deze wijk het slachtoffer zou worden van de moderniseringsdrang van de gemeente.

Degenen die nog willen genieten van het "oude" Barceloneta, waar de straatjes gekenmerkt worden door de vele was die boven de straat hangt te drogen, moeten de komende jaren snel naar Barcelona komen. De definitieve genadeklap voor alles wat low-profile is, is inmiddels in vol ornaat in de buurt uitgedeeld in de vorm van het ultramoderne hotel W. Verwacht wordt dat de opening van dit hotel in oktober 2009 een stroom van nieuwe bouwactiviteiten in de buurt zal opleveren.
Dit hotel is zoals gebruikelijk door de bewoners al snel van een bijnaam voorzien, namelijk hotel Vela, oftewel het Zeilhotel in het Nederlands. Dit vanwege de vorm van het hotel, dat als een zeil of, zoals ikzelf vind, als een haaienvin uit de zee opduikt.


De nevelige sfeer van de foto's horen niet echt bij Barcelona (zo'n lucht heb je hier zo'n 10 dagen per jaar), maar passen wel bij de toekomst van de huidige bewoners van Barceloneta.
Over 10 jaar bestaat deze wijk waarschijnlijk voornamelijk uit strakke, witte appartementen.

Voor degenen die een romantisch weekend in het W-hotel overwegen heb ik alvast de prijzen voor het Valentijnsweekend bekeken. Voor de nacht van 13 op 14 februari is er al een kamer beschikbaar voor "slechts" 315 Euro. De duurste kamer voor die nacht is de "Cool Corner Suite" met Panoramic Sea view voor 1064 Euro, voor wat het waard is.