Bezoek aan Codorniu

De meeste mensen zullen niet direct de link leggen tussen Barcelona en bubbelwijn.

Toch ligt het hart van de Spaanse Champagne, of beter gezegd de Cava-wijnen, op slechts een kleine 40 kilometer van Barcelona.

Tot eind jaren 50 noemden de Catalaanse Cava-makers hun drank nog Xampán of Champán, omdat het op dezelfde wijze als Champagne gemaakt wordt.

Maar na die tijd mocht deze naam alleen nog gebruikt worden binnen de Europese gemeenschap worden door producenten uit de Champagne-regio.
Aangezien de wijnproducenten hun "normale" wijn bovengronds bewaarden en de bruisende wijn in enorme kelders bewaarden (Cava betekent kelder in het Spaans), was de keuze voor de naam voor de Spaanse Champagne al snel gemaakt: Cava.

Zo'n 95% van alle Cava komt uit Catalonie en maar liefst 75% uit het gebied rond de "hoofdstad" van de Cava; Sant Sadurni d'Anoia, dat eerder de indruk geeft van een gemoedelijk dorp dan van de hoofdstad van een drank voor feestelijke gelegenheden.

De 2 grootste Cava-producenten uit het dorp zijn tevens elkaars grootste vijanden, Freixenet en Codorniu. Het verhaal gaat dat voor de 80-er jaren serie Falcon Crest de verhaallijnen gebaseerd waren op de ruzie's tussen deze 2 familiebedrijven die nog steeds voortduren.

Laatst bracht ik met Cava-expert Eduard (van hem zijn de foto's) een bezoek aan Codorniu, de grondleggers van de Cava. Aan 1 van de vele bewindvoerders vanaf 1551, Josep Raventos, is het te danken dat, na grondige studie in de Champagne-streek, hier in 1872 de kiem voor de huidige Cava-industrie gelegd is.
Persoonlijk wilde ik hier al enige tijd heen omdat het complex bekend staat als modernistisch monument en omdat hun "Anna de Codorniu" een van mijn Cava-favorieten is (hier voor zo'n 7 a 8 Euro in de winkel te koop).

Allereerst werden we in het luxueuze hoofdgebouw, oftewel de kathedraal, ontvangen.













Dit gebouw (de oorspronkelijke bodega) en de rest van het indrukwekkende complex is ontworpen door een tijdgenoot van Gaudi, en samen met hem 1 van de 3 meest beroemde Catalaanse modernistische architecten; Josep Puig I Cadafalch. Kunst is in het hele complex als een rode draad aanwezig.

Vervolgens kregen we in een kleine bioscoop een 10 minuten durende promo-film te zien, duidelijk op Amerikaanse leest geschoeid. Woorden als "de beste", "de eerste", "meest innovatieve" etc. waren niet van de lucht, het was duidelijk dat men hier geen last heeft van valse bescheidenheid.

Hierna nam onze zeer sympathieke baskische gids het over en kregen we een rondleiding met uitleg over de bereidingswijze van Cava.













We werden door de tuinen geleid langs het oorspronkelijke woonhuis van de familie en vervolgens begaven we ons naar het gebouw waar oorspronkelijk de Cava in gebotteld werd.
Er zijn nog enkele museumstukken bewaard gebleven die je nu rustig kunt bekijken.




Indrukwekkend is het ondergrondse gangenstelsel met een totale lengte van 38 km, waar de wijnen aan hun 2e fermentatie bezig zijn. Je wordt met een treintje langs een immense rij stoffige flessen gereden.

De flessen Cava die je tijdens het traject ziet liggen daar trouwens puur voor de show (zo had Eduard meteen al door), ze liggen al zo lang te fermenteren dat ze hoogstwaarschijnlijk niet meer te drinken zijn.

Na een korte wandeling door de vochtige gangen, kom je terecht in de ruimte waar ooit de eerste fles Cava werd gebotteld. Hier zijn nog wat kogelgaten uit de Spaanse burgeroorlog te bewonderen. Over de precieze toedracht deed onze gids geen uitspraken omdat politiek niet iets is waar men de vingers aan wil branden...

Tot slot kregen we terug in het hoofdgebouw nog een glas Cava (Gran Ultra Plus), en daar was niks mis mee.