Het mooiste uitzicht van Barcelona

Vanaf welke plek heb je het beste uitzicht over Barcelona? Een ieder zal zijn eigen favoriet hebben. Fraaie uitzichten heb je b.v. vanaf Montjuich, vanaf Tibidabo (de hoogste berg/heuveltop van Barcelona) en vanaf verschillende dakterrassen van hotels, b.v. Hotel Arts.

Mijn favoriet is de Turó de la Rovira; het punt waar je een perfect 360º uitzicht over heel Barcelona hebt. Hier staan nog de resten van het luchtafweergeschut uit de Spaanse burgeroorlog en als je op een van de overblijfselen klimt hebt je een waanzinnig uitzicht over Barcelona richting de zee, maar ook richting de bergketen Collserola en zelfs richting de Pyreneeen.
Ik ben er vanaf 2005 toch wel minimaal 3x per jaar geweest om alleen of met vrienden en familie van het uitzicht te genieten, maar vooral om me te verbazen over de typische staat van onderhoud van deze bijzondere plek.

In andere steden zou je namelijk op een dergelijke plek een officieel uitkijkpunt, restaurant(s) met terras of zelfs luxe hotels vinden. Niks van dit alles op de Turó de la Rovira.
De gelukkige die de top bereikt (denk niet dat je wegwijzers zult vinden, voor degene die de weg niet kent is een GPS waarschijnlijk de best optie), vindt als beloning naast het fraaie uitzicht een mengeling van vervallen bunkers en stellingen waar al 70 jaar niks aan gedaan is, een electriciteitstransformator en vooral veel vuilnis.

De gemeente van Barcelona heeft geruime tijd plannen om dit gebied te upgraden, maar in de afgelopen 30 jaar is het ze niet gelukt om tot een accoord te komen met bewoners en belangengroepen. Zodoende houdt men waarschijnlijk zonder het te beseffen één van de toegangspaden naar de top in ere. Als je vanaf de bovenuitgang van Parc Guell naar de Turó de Rovira loopt, volg je vlak voor de top namelijk de Calle Mühlberg, die je heel vrij vertaald vanuit het Duits ook wel de “vuilnisweg” kunt noemen. Zelden is een naam zo van toepassing geweest.

De plaatselijke buurtvereninging kreeg 3 jaar geleden echter een briljante ingeving om in ieder geval iets aan de rotzooi te doen op deze plek.

Wetende dat Barcelona zeer populair is bij jongeren worden sinds 2006 elk jaar vrijwilligers van 16 t/m 25 jaar opgeroepen om “archeologische activiteiten” te verrichten. Tot vorig jaar werden alleen buitenlandse gegadigden uitverkoren, maar in de editie van dit jaar heeft men ook Spaanse jongeren toegelaten.

Zo´n 60 jongeren gaan derhalve dit jaar niet zoals duizenden leeftijdsgenoten op het strand liggen. In tegendeel, op hemelsbreed 5 kilometer afstand hiervan, onder het mom van het in ere herstellen van het historisch erfgoed uit de burgeroorlog, mogen ze van maandag tot vrijdag puinruimen; van 7 uur ´s ochtends tot 12 uur ´s middags in juli en augustus in de brandende zon met een temperatuur van 30 graden op zo´n 280 meter hoogte. Als beloning krijgt men ´s middags of in het weekend een rondleiding door de stad en uitleg over de historische waarde van de plek waar men werkzaam is.

Toen ik 2 jaar geleden voor het eerst van dit project hoorde dacht ik dat het een grap was. Waarom laat de gemeente haar eigen schoonmaakdienst niet een paar weken hier de boel opruimen dacht ik, en bij voorkeur in de maanden dat je niet wegbrandt van de hitte. Maar nee, het blijkt een monthy python-achtige realiteit te zijn, met als gevolg dat ik in september vanaf een keurig schoongemaakte vervallen bunker van mijn favoriete uitzicht kan genieten, met dank aan de archeologische onderzoekers in spee.

Dit jaar kon het echter wel eens de laatste keer zijn dat ik dit schouwspel in alle rust kan beleven. De gemeente blijkt nu toch echt het plan te hebben opgevat (nadat de vrijwilligers hun werkzaamheden hebben beeindigd) om de gebouwen te gaan restaureren en op termijn een heuze “mirador” te plaatsen.
Stiekum hoop ik dat dit nog een flinke tijd duurt, want ik moet toegeven, dit soort plekken heeft voor mij een onmiskenbare charme. Je zult er zeer weinig collega-toeristen aantreffen, al heeft het eigenlijk alles in zich om een hotspot te worden voor de insiders.

Wellicht tot ziens op de Turó de Rovira!